قرآن از افرینش انسان اولیه و انسانهای بعد سخن می گوید!
به يقين انسان را از عصاره اى از گل افریدیم.
سپس او را [به صورت] نطفه اى در جايگاهى استوار قرار داديم (۱۳)
آنگاه نطفه را به صورت علقه درآورديم پس آن علقه را [به صورت] مضغه گردانيديم و آنگاه مضغه را استخوانهايى ساختيم بعد استخوانها را با گوشتى پوشانيديم آنگاه [جنين را در] آفرينشى ديگر پديد آورديم آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است سوره ۲۳ آیه های ۱۲ الی ۱۵
پزشک نامدار ایران در بخشی از کتاب پزشکی خود
خداوند تبارك و تعالي، جل جلاله كه نامش فرخنده ترين نام ها و احكامش عادلانه ترين احكام است و بجز او خدائي نيست كه سزاوار پرستش باشد از لطف و عنايتي كه با زمره آدميان دارد و هم از ازل بر نيازمندي هاي زندگي آگاه بوده است، روده ها را در تعداد زياد و داراي پيچ و خم و چنبر زده آفريده است.
اگر روده انسان يكي بود يا كوتاهتر از اين بودكه هست، فاصله ميان غذاي فروداده از گلو تا معده چندان نبودكه انسان از آن بياسايد، غذا چنان سريع به انتهاي روده مي رسيدكه اندرون هميشه تهي مي ماند و آدمي پيوسته و بدون وقفه به خوردن غذا اشتغال داشت و درعين حال مي بايست دائما مشغول دفع مدفوع باشد.
و اگركار و بارش منحصر به خوردن مي شد، چگونه مي توانست بكار زندگي برسد؟
و اگر كار نمي كرد خوراك را از كجا مي آورد؟
از سوي ديگر بايستي براي دفع آن هميشه آماده باشد و حالت فوق العاده اعلام كند! ودر انتظار بيرون دادن تفاله خوراك رنج بكشد و بر خود بپيچد، به چشم‌گرسنگي و سير نخوردن مبتلا مي شد و با حيوانات چرنده، هم مسلك مي گشت.
خداوندتعالي پيچ در پيچهائي در روده ها بوجودآورده است تا اگرماده غذائي در جزئي از اجزاي روده بدون برخورد با دهانه رگ مكنده جلو برود، در قسمتي ديگر با بخشي ديگر از رگ هاي مكنده غذا از روده مواجه شود و آنچه كه از دسترس بعضي رگ ها خارج شده، رگ هاي ديگري سر راهش باشند و آن را در يابند.
و هنگامی که از مثانه آدمی سخن به میان می آورد این گونه توضیح می دهد!
آفريدگار توانا بدون كمك و ياري هيچ دستياري، كارگاه وجود انسان را چنان با دقت آفريده است كه هيچ نقص و خللي در آن وارد نيست، هرچيز را در اندازه‌اي كه لازم است بدون كم و كاست و بدون فزوني در اين دستگاه قرارداده است.
براستي كه كسي جز او سزاوار پرستش نيست. چنانكه براي تفاله ريختني، آوندي طرح ريزي شده كه تفاله و ماده بيرون ريختني پرمايه به تدريج در آن جمع آيد و در وقت لازم و بايسته يكباره بيرون داده شود و انسان ناچار نباشدكه هميشه به اجابت مزاج بنشيند ـ كه اين بحث را قبلابيان كرديم ـ
همچنان خداوند بزرگ و خالق بي نظير براي جابجا كردن آب بي مصرف و دور ريختني در جسم انسان حوضچه مانندي خلق كرده است. كه آب بيرون دادني كم كم در آن ريزد و در وقت لازم همه‌اش يكباره بيرون داده شود، نه اينكه انسان هر دقيقه و ساعتي به دفع ادرار سرگرم باشد چنانكه مبتلايان به تكرر ادرار، اين حالت را دارند.
خداوند تبارك و تعالي ـ كه توانائيش سزاوار ستايش است ـ گلوماننده‌اي را براي دفع ماده آبي ريختني رو به سوي آلت بول ريز به بيرون قرار داده است. اين گلومانند ـ كه تنبوشه ايست ـ از مثانه تا آلت بول ريز بخارج ادامه دارد و داراي چندين پيچ و خم است.
وسپس بحث را به جنین شناسی و تولد و نطفه بندی آدمی پیش برده و گوید!
حكمت در خلق اين پيچ و خم ها اين است كه ماده آبي يكباره و همگي به بيرون راه نيابد. بويژه در نرينه اين پيچ و خم هاي تنبوشه بيشتر از آن است كه در مادينه هست.
در جنس نر سه تا خم و پيچ هست امّا در جنس ماده تنها يك خم شدگي وجود دارد، زيرا مثانه مادينه بسيار نزديك به زهدان است.
در زهدان مجرائي هست كه درست در مقابل دهانه فرج از خارج قرار دارد و مني بلعيده از آن مجرا وارد مي شود و خون حيض از آن مجرا بيرون مي ريزد و راه به دنيا آمدن نوزاد نيز همين مجراست. اين مجرا در دوران بارداري، به حدي تنگ است كه به زحمت بتوان ميل جراحي را در آن فروبرد.
اما به هنگام زايمان به اذن و اراده خداوند تعالي همين مجراي تنگ باز و گشاد مي شود و نوزاد از آن خارج مي شود. مجراي بول در جاي ديگر و در خارج از اين مجراست. مجراي بول از هر چيز ديگر به قسمت بالائي دهانه زهدان نزديك تر است.
قرآن و علوم روز جدید
قرآن و تعقل و اندیشیدن
نقش قرآن در نجات مددم عربستان
كه ,مي , ,انسان ,بيرون ,خم , ,است كه ,از آن ,را در ,را به
درباره این سایت